F0rZ@$ IntèRM0l€çÜlarê$!!

Forzas intermoleculares!

Son máis débiles cós enlaces e determinan as propiedades das substancias. Para o paso
dun líquido a fase de vapor precisase superar estas forzas internas.

Forzas intermoleculares atractivas:

Forzas ión -ión
Son interacciones que ocurren a nivel de catión-anión, entre distintas moléculas cargadas, e que polo mesmo tenderán a formar unha unión electrostática entre os extremos de cargas opostas, o polo positivo dunha molécula atrae ó polo negativo da outra, e viceversa.

Forzas dipolo-dipolo
As forzas dipolo-dipolo, tamén coñecidas como Keeson, por Willem Hendrik Keesom, quen produxo sua primeira descripción matemática en 1921, son as forzas que ocurren entre dóus moléculas con dipolos permanentes. Estas funcionan de forma similar ás interacciones iónicas, pero son máis débiles debido a que poseen soamente cargas parciais. Un exemplo disto pode ser visto no ácido clorhídrico:

(+)(-) (+)(-)
H-Cl----H-Cl
(-)(+) (-)(+)
Cl-H----Cl-H

Ponte de hidróxeno ou enlace de hidróxeno.

O enlace non só se produce entre átomos, senon que tamén se realiza, ainda que máis débilmente, entre moléculas.Cando este elemento atópase unido covalentemente a un átomo electronegativo se produce unha polaridad no enlace que lle confiere unha porcentaxe de carácter iónico. O hidróxeno queda cunha densidade de carga positiva, e é atraído por un par de electrons non compartidos, dun átomo electronegativo, có que se produce a ponte ou enlace. Este último átomo debe ter un volumen pequeno para ca súa densidade de carga sea grande e poida exercer a atracción electroestática requerida por un átomo de hidróxeno. É o caso do flúor, o oxígeno e o nitróxeno. O cloro, por exemplo, debido o seu gran volumen, nunca poderá participar neste tipo de enlace.

Fuerza ión-dipolo.
É a forza que existe entre un ión e unha molécula polar neutra que posee un momento dipolar permanente, as moléculas polares son dipolos que teñen un extremo positivo e un extremo negativo. Os ións positivos son atraídos ó extremo negativo dun dipolo, en tanto cos ions negativos son atraídos ó extremo positivo.
A magnitude da enerxía da interacción depende da carga sobre o ión, o momento dipolar do dipolo, e da distancia do centro do ión ó punto medio do dipolo.
As forzas ión-dipolo son importantes nas solucións das sustancias iónicas en líquidos.

Fuerzas intermoleculares de dispersión:

Fuerzas de Van der Waals
As fozas de Van der Waals son forzas de estabilización molecular; forman un enlace químico non covalente no que participan doús tipos de forzas ou interaccions, as forzas de dispersión (que son forzas de atracción) e as forzas de repulsión entre as capas electrónicas de 2 átomos contiguos.

1. Forzas de dispersión
Todos os átomos, ainda que sean apolares, forman pequeñns dipolos debidos o xiro dos electrons en torno ó núcleo. A presenza deste dipolo transitorio fai cos átomos contiguos tamén se polaricen, de tal maneira que se producen pequenas forzas de atracción electrostática entre os dipolos que forman todos os átomos.


2. Repulsión electrostática
A estas forzas de dispersión opoñese a repulsión electrostática entre as capas electrónicas de dóus átomos contiguos.
A resultante destas forzas opostas é unha distancia mínima permitida entre os núcleos de dóus átomos contiguos. Distancia que se coñece como radio de Van der Waals.